Organisch materiaal en bacteriën

Aan het begin van het experiment hebben we organisch materiaal, groen gras van een ander experiment (voor de puristen Lolium perenne L.), door de Mars- en maanbodemsimulanten gemengd, speciaal voor de bacteriën. Dit moet tot een grotere beschikbaarheid van nutriënten leiden voor de groenten. Maar het doet meer, veel meer.

Joep die het gras in kleine stukjes knipt waarna het door de simulanten is gemengd.

Nutriënten

In de simulanten zijn nutriënten aanwezig die de planten kunnen gebruiken voor hun groei. De hoeveelheid is echter zeer beperkt, zeker voor nitraat, essentieel voor plantgroei. Door organisch materiaal door de bodems te mengen, in ons geval gras, kan dit veranderen. Het organische materiaal kan de benodigde nutriënten leveren. Maar dat gaat niet zomaar. Hier komen de bacteriën om de hoek kijken, althans de bacteriën die in staat zijn om organisch materiaal af te breken, oftewel mineraliseren. Als er geen bacteriën waren dan zou er geen organisch materiaal worden afgebroken zodanig dat het weer beschikbaar komt voor andere planten. Zowel op Mars als op de aarde zou het organisch materiaal zich opstapelen totdat er alleen nog maar organisch materiaal zou zijn. Zonder bacteriën geen afbraak en daardoor uiteindelijk ook geen leven! Echter van het overgrote deel van de bacteriën in de bodem is onbekend wat ze precies doen en of ze belangrijk zijn. Sommige kunnen ziektes veroorzaken en de plantengroei dus verminderen of zelfs de plant doen dood gaan. Bacteriën meennemen naar Mars zal niet zo moeilijk zijn, maar alleen de goede meenemen, dat is de grote uitdaging.

Het gras na een paar weken, het is nu bruin wat aangeeft dat er afbraakprocessen plaats vinden, op maanbodemsimulant.

Schimmels

Kunnen bacteriën het alleen af? Waarschijnlijk wel, maar schimmels zouden kunnen helpen. Zij kunnen ook organische stof afbreken. Misschien nog wel veel belangrijker is dat ze samen met de plantenwortels een symbiose kunnen vormen en zo de nutriëntenopname van planten enorm vergroten. Door de samenwerking wordt het worteloppervlak enorm vergroot en kunnen er dus veel meer nutriënten worden opgenomen door de planten en kunnen ze dus harder groeien. De plant levert op zijn beurt weer voedingstoffen aan de schimmel. Iedereen blij. Er is nog een dier dat ik graag mee zou willen nemen naar Mars, de worm. Hij staat aan het begin van de afbraak van organisch materiaal, hij eet het op, haalt eruit wat hij kan gebruiken en poept de rest in kleinere delen uit. Hierdoor kunnen de bacteriën en de schimmels efficiënter aan de slag, het is voorverteerd en het oppervlak van het organisch materiaal wordt groter. Dus meenemen die wormen, al hoeven ze niet zo groot te zijn als in de film ‘Dune’.

Blijf op de hoogte via:

de Crowdfundingpagina
Meer foto’s van het experiment op Facebook
Filmpjes van de experimenten.
Twitter: @Wamelink_wieger