De zeehond (Phoca vitulina) verkeert in gevaar. Het zeehondenvirus heeft opnieuw de kop opgestoken. Beleidsmakers, dierenbeschermers en wetenschappers hebben een grote verantwoordelijkheid als het gaat om de toekomst van deze prachtige diersoort. Menselijk ingrijpen in de vorm van grootschalige opvang van zieke dieren lijkt de meest ethische en humane wijze van optreden. Maar is dat wel zo? Wetenschappers van Alterra wijzen op de gevaren van ondoordacht menselijk ingrijpen. Om de zeehond te beschermen, moeten we keuzen maken. Kiezen we voor de zwakke dieren, of voor de sterke? Kiezen we voor het individu, of voor de soort? Het opvangen en weer genezen van de zwakkere dieren uit de populatie brengt grote gevaren met zich mee voor de soort als geheel. De Waddenzee is nu eenmaal geen dierentuin of boerderij waar de mens volledige controle over de gang van zaken heeft, maar een natuurgebied waar natuurlijke processen voorop staan en natuurlijke sterftefactoren hun tol kunnen eisen. De zeehondenpopulatie in de Waddenzee heeft de laatste vijftig jaar opmerkelijke ontwikkelingen doorgemaakt. In het midden van de jaren zeventig waren er door, onder andere, bejaging en verontreiniging nog slechts zo’n 500 dieren.