Dat is een erkenning van de inspanningen van beide provincies, de chemie, de maakindustrie, de agrofoodsector en kennis- en onderzoeksinstellingen om de economie in het Noorden voor te bereiden op de toekomst.
Immers, de klassieke chemie moet op een duurzamere manier worden bedreven en de rol van biomassa – bijvoorbeeld suikerbietsuiker of lignocellulose – zal langzaam maar zeker de rol van fossiele feedstocks overnemen. De randvoorwaarden zijn aanwezig: beide provincies hebben belangrijke chemie- en kunst- en natuurvezelclusters, rondom Delfzijl en Emmen, en belangrijke agrofoodspelers in de suikerbieten- en aardappelteelt.
Greenlincs heeft in dit landschap een verbindende rol. Wij verzamelen de partijen rondom de vlag, proberen partijen aan elkaar te koppelen en – waar mogelijk – additionele financiering te regelen. Het is vanzelfsprekend aan de bedrijven om de kar te trekken. Ik bespeur dat meer en meer ondernemingen in Noord-Nederland zich oriënteren op de groene chemie/biobased economy. Er is nog wel een gat tussen het idee en de uitvoering, maar het feit dat bedrijven plannen smeden, is een goed teken. Bij significante investeringen gaat men ook niet over een nacht ijs. Het kan even duren voordat er een paal de grond ingaat.
Belangrijk is dat ‘we’ – bedrijven, kennisinstellingen en overheid – focus aanbrengen zodat we krachten kunnen bundelen. Daarvoor zijn vier speerpunten gedefinieerd, waarop Noord-Nederland zwaar inzet: chemie op basis van koolhydraten, de vergroening van het chemisch cluster in Delfzijl, het cluster rondom Emmen (biopolymeren) en alternatieve eiwitten voor feed (Friesland).
Via deze ‘sporen’ moet de biobased economy/groene chemie in Noord-Nederland op een hoger plan worden gebracht. Dat experts binnen de Europese Commissie erkennen dat de regio ontwikkelingspotentieel heeft, sterkt ons. De race is echter verre van gelopen. We zullen dus ons uiterste best moeten blijven doen om Noord-Nederland op de kaart te zetten en om concrete investeringsprojecten van de grond te krijgen.
