Het gaat veranderen

Overal waar ik op bedrijven kom, komt verdergaande automatisering wel een keer ter sprake.

Of het nu gaat over robots, sensoren, camera's of big data, maar de mensen waar ik mee spreek denken erover na. Bij mij roept dat de vraag op of het niet veel beter zou zijn om als sector op dit gebied meer de handen inéén te slaan om de beweging die men wenst aan de gang te krijgen. Nu lijkt het erop dat iedereen voor zich aan het werk is of gewoon rustig achterover zit en afwacht wat er komt. Om echte verandering te krijgen zou de druk op de noodzaak van veranderen veel groter moeten zijn. 

Robots
Nu is het niet zo dat er niets gebeurt. Als ik zie wat er allemaal gaande is in de sector ben ik best trots. Op dit moment is het nog heel veel vallen en opstaan. Trots ben ik op mijn collega's die bezig zijn met behulp van cameratechnieken naar planten te kijken. Ik durf te stellen dat zij een bijzondere positie bekleden op dit onderzoeksterrein. Deze Vision technieken maken zichtbare- en onzichtbare kenmerken voor de mens zichtbaar en geven hiermee een robot ogen.
Ik hoor mijn collega's weleens zeggen als we voldoende middelen (geld) zouden hebben dan zou robotisering een enorme vlucht kunnen maken in de sector. Robots zijn in te zetten in elk stadium van de teelt of daarvoor. In de veredeling kunnen robots helpen de veredelingsefficiëntie te verhogen en hiermee de veredelingscyclus verkorten.
Robots die kunnen zaaien, steksteken, enten, van alles sorteren zoals zaad, stek en geoogst product, robots die kunnen opplanten en rozen snijden, paprika's en komkommers oogsten. Daarnaast worden robots niet ziek, hoeven niet te slapen en kunnen 24/7 hun werk doen. 
Binnen onze sector is een trend aan de gang van zo gesloten mogelijk telen. Dat maakt dat temperuren en RV in een kas steeds minder aantrekkelijk worden om in te werken. Een andere ontwikkeling is de opkomst van LED. Ook dit is minder aantrekkelijk voor de mens. Verder wordt de druk vanuit de maatschappij op de wijze waarop wij produceren steeds groter en maakt dat wij veel bewuster zijn geworden met het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen. Eigenlijk zouden we van elke plant moeten weten wat zijn behoefte is aan water, meststoffen of medicijnen, zodat we deze op maat zouden kunnen aanbieden. Robots maken het mogelijk planten individueel te behandelen. Als we dan ook nog eens als sector te maken krijgen met dat het steeds moeilijker wordt om over voldoende arbeid te beschikken, hebben robots toekomst. Bij het gebruik van robots is het niet nodig om nieuwe medewerkers in te werken of bij te scholen. Stel dat u uw product rijper of rouwer wilt oogsten, u programmeert één robot en kopieert het naar al die anderen waar die zich ook ter wereld bevinden. 

Integrale systemen
Een vraag die mij bezig houdt is wat er moet er nu gebeuren om de nu al beschikbare technologie zijn weg te laten vinden naar Glastuinbouwbedrijven, dat zal nog een hele reis worden. Ik ben ervan overtuigd dat met behulp van innovaties en technologie we nog kwalitatief betere producten kunnen telen. Maatschappelijk uitdagingen zoals het steeds minder beschikbaar hebben van chemische middelen maken dat het anders moet en dat er een versnelling nodig is in het ontwikkelen van nieuwe kennis. Onze wijze van werken rondom gewasgezondheid zal anders moeten. Vroegtijdige detectie van een ziekte of plaag zal steeds belangrijker worden.
We hebben als sector enorme stappen gemaakt op het gebied van energie, op het gebied van water en emissie en gewasgezondheid. Ik denk dat met behulp van robots op deze gebieden nog veel meer winst is te behalen is, zeker als we er in slagen om de plant als individu te zien. Op veel plekken is men bezig met het ontwikkelen. Wat zou het toch mooi zijn als we al deze krachten zouden kunnen bundelen en de problemen waar we voor staan in gezamenlijkheid op lossen. Er komt zoveel data beschikbaar. Ik heb het dan niet alleen over data uit kassen, maar ook over alle informatiebronnen, zoals het weer, marktinformatie, oogstgegevens, etc. 
Wat zou het van een enorme meerwaarde kunnen zijn als we deze konden koppelen en  werken aan integrale systemen die elkaar kunnen verstaan zodat deze de robots die onze gewassen in de kas verzorgen kunnen voeden van informatie. We zullen ons ook steeds meer richten op technologie die ons kan helpen om kosten te besparen.

Met andere woorden: alle technologie die kan helpen om kosten te voorkomen of te besparen is keihard nodig. Mijn grootste zorg op dit moment is hoe we de onderlinge samenwerking georganiseerd krijgen want één ding is zeker, het gaat veranderen.
Gelukkig heeft de Cv100 een eerste stap gezet... en u weet het, elke grote reis begint met een eerste stap...
 

Jan Willem de Vries

Teamleider Facilitair Bedrijf
(Wageningen UR Glastuinbouw)