Even bijkomen

Ik heb het gevoel dat de glastuinbouw een enorme slag aan het maken is op het gebied van verduurzaming. Kijk om je heen en je ziet allerlei initiatieven.

Zo is er hier en daar een groot overschot aan restwarmte uit de industrie. Steeds meer zie ik initiatieven ontstaan waarbij verschillende soorten van (industriële) bedrijvigheid elkaar opzoeken. Deze restwarmte en CO2 (rookgassen) wordt nu nog geloosd in water en lucht. Daarnaast zie je dat warmte uit de diepe ondergrond (geothermie) beschikbaar komt.

Warmterotonde
Steden en glastuinbouwgebieden hebben warmte nodig. Op dit moment wordt deze vraag nog voornamelijk gevoed met fossiele brandstof. Wat ik zie is dat er steeds meer initiatieven zijn om restwarmte en aardwarmte beschikbaar te krijgen om huizen en kassen te verwarmen. Deze inzet van warmte heeft een enorm effect op uitstoot van broeikasgassen (CO2- en NOx emissies). Warmterotonde is allang geen vreemd woord meer in de glastuinbouw. Begrippen zoals het rijgen van kralen tot een ketting krijgen een andere betekenis met een eigen dynamiek.

Green Deal
Ik ben er van overtuigd dat de Green Deal ambitie, gesloten tussen de rijksoverheid en provincie Zuid-Holland, in 2020 14% van de verwarming van gebouwen en kassen in Zuid-Holland plaatsvindt door aardwarmte en restwarmte gehaald gaat worden. Om dit te bereiken moeten warmtenetten die restwarmte uit het havengebied transporteren naar kassen en woningen worden aangelegd. Ik heb het gevoel dat er vanuit tuinders veel belangstelling is om restwarmte te gaan gebruiken.

Greenpeace
Ik krijg een column van jongstleden 3 juni onder ogen van Joris Wijnhoven van Greenpeace. Hij schrijft dat de glastuinbouw en de milieubeweging van oudsher nogal wantrouwend tegenover elkaar staan. Dat heeft alles te maken met het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen, het lozen op het oppervlakte water en een hoog energieverbruik. Het is alom bekend dat de milieubeschermers problemen hebben met gasgestookte tomaten, terwijl in Spanje of Marokko de zon gratis schijnt. Het tegengeluid dat wij als tuinders hoge opbrengsten per vierkante meter halen en in andere landen het niet zo nauw wordt genomen met het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen wordt niet gehoord. Hoe het ook zij, de glastuinbouw is qua energieverbruik nog altijd de gebeten hond. Maar dan lees ik dat de verhouding tussen de glastuinbouw en Greenpeace flink zijn verbeterd. Dat heeft alles te maken met het diep gewortelde besef in de sector, dat de glastuinbouw in Nederland gewoon geen toekomst heeft als ze zo zwaar blijft leunen op gas als warmtebron.

Pluim
Ik schreef het al eerder, wie niet duurzaam produceert heeft geen toekomst. Wat doet het goed om te lezen dat de glastuinbouw spectaculaire technieken en programma's zijn ontwikkeld, variërend van inventieve teeltmethoden en energie-opwekkende kassen tot het vrijwillig hanteren van een flinke CO2-prijs en het gebruik van aardwarmte, op welk punt de sector belangrijk pionierswerk vervult. 
De glastuinbouw is zelfs de eerste sector die op schema lag om de doelen van het Energieakkoord te halen.

Toen collega Joris Thijssen van Greenpeace daarvoor in de borgingscommissie een pluim uitdeelde, dachten andere aanwezigen dat hij de draak stak met de glastuinbouw. Maar hij was bloedserieus. Het stukje over kolenwarmte sla ik even over… Ik moet even bijkomen van deze pluim…

Jan Willem de Vries
Teamleider Facilitair Bedrijf
(Wageningen UR Glastuinbouw)