De opkomst van Nederlandse wijn door titia boxma, convivium de perelaer (den haag) — Wijn van nabij: Nederlandse wijn. Hoewel menig wijnliefhebber nog zijn neus optrekt voor de geboden kwaliteit en de wijn relatief te duur vindt, groeit het aantal hectares in ons land waarop wijnstokken geplant worden, en neemt ook de kwaliteit van de wijn snel toe. Dat bleek ook tijdens een uitgebreide wijnproeverij van Nederlandse wijnen, die begin juli werd georganiseerd door Slow Food Texel. Daar was de algemene conclusie van de ongeveer dertig aanwezigen dat de kwaliteit van sommige witte wijn snel stijgt en inmiddels goed genoemd mag worden. De meeste rode wijnen konden de proevers daarentegen minder waarderen, behalve die uit Zuid Limburg, die volgens de aanwezigen opvallend beter was dan uit de rest van het land. Slow Food-lid Titia Boxma, vinoloog in opleiding, introduceert ons in de wereld van de Nederlandse wijn. Vroeger kwam een goede wijn uit Frankrijk en dan met name uit de Bordeaux, de Bourgogne of Loirestreek. Andere gebieden of andere landen deden niet mee. Noordelijker gelegen landen al helemaal niet, omdat de druivenrassen daar sowieso niet wilden rijpen. Er was te weinig zon, te veel wind en de temperatuur bleef te laag. In de jaren 60 besloten een paar eigenwijze Limburgers dat het gebied rond Maastricht ook wel eens geschikt kon zijn voor een wijngaard en plantten daar wijnstokken met traditionele druiven. De uiteindelijk geproduceerde wijn werd zo succesvol dat er tijdens het besluit tot invoering van de euro, begin jaren negentig, geproost werd met wijn van eigen bodem.
foto: frenkske via panoramio
Inmiddels schieten de Nederlandse wijngaarden met nieuwe, zogenaamde hybride rassen, als paddenstoelen uit de grond.
De eerste wijn van deze wijndomeinen werd niet gewaardeerd door de Nederlandse consument, onder andere vanwege de geur, die associaties opriep met natte hond. Maar de tijden zijn veranderd en de kwaliteit en populariteit van Nederlandse wijn neemt snel toe. Nederlandse wijn is tegenwoordig te koop in verschillende winkels en staat in steeds meer restaurants op de kaart. Enkele wijngaarden specialiseren zich ook in biologische wijnen LANGE GESCHIEDENIS Het wordt wel eens vergeten, maar Nederland is van oudsher een wijnland. De eerste wijn in Nederland was in de 9e eeuw afkomstig van wijnstokken langs de Maas dicht bij de residentie van Karel de Grote, het Valkhof in Nijmegen. In de late middeleeuwen was de wijnbouw algemeen aanwezig in Nederland. Vanaf de 16e eeuw komt de wijnbouw op losse schroeven te staan door de bloei van het bierbrouwersgilde. Ongunstig waren ook het tijdelijk koudere klimaat, bekend als de kleine ijstijd en de accijns die Napoleon oplegde ter bescherming van de Franse wijnbouw. De druifluis, een beestje dat in grote delen van Europa aan het einde van de 19e eeuw de wortels van druivenstokken opat, bezorgde de wijnbouw in Nederland de doodsklap. In 1967 startte, na vele jaren afwezigheid, in Zuid-Limburg de eerste wijngaard met de mooie naam Slavante. Dit was het begin van een voorzichtige ontwikkeling in Limburg. Direct hierna besloot Hugo Hulst in 1970 de wijnstok op de Apostelhoeve te laten terugkeren. Kenmerkend voor beide wijngaarden is de aanplant van klassieke druivensoorten als riesling, müller thurgau, auxerrois, pinot gris, pinot noir, en chardonnay. Probleem met deze rassen is echter dat ze gevoelig zijn voor meeldauw en niet elk jaar goed afrijpen. Ondanks deze negatieve eigenschappen is de Apostelhoeve door goede drainage, bescherming van de druivenranken
— Zicht op het dal van de Apostelhoeve.
9